تأمین دلیل جدید التحصیل مصداق سند مکتوم که در جریان دادرسی وجود داشته، لیکن در اختیار متقاضی اعاده دادرسی وجود داشته، لیکن در اختیار متقاضی اعاده دادرسی نبوده، نیست.
رأی شعبه ۸ دادگاه عمومی حقوقی تهران
در خصوص دعوی موقوفه امامزاده (ح.) (ع) به تصدی اوقاف و امور خیریه غرب تهران به طرفیت آقای (ح.الف.) به خواسته الزام خوانده به خلع ید و قلع و قمع بنای احداثی در پلاک ثبتی ۲۳۹۸/۲۶۹۸۴ بخش ۱۰ تهران و محکومیت وی به پرداخت اجور ایام تصرف به شرح متن دادخواست مقوم به ۵۱٫۰۰۰٫۰۰۰ ریال با احتساب خسارات دادرسی، مستنداً به مدارک پیوست که پس از طی تشریفات و ضوابط قانونی پرونده به این شعبه ارجاع و سپس به کلاسه فوق به ثبت رسیده است. اولاً: دادگاه جهت بررسی سوابق مالکیتی خواهان، مراتب را طی شرحی از مرجع ثابتی استعلام که برابر جوابیه واصلی از ثبت به شماره ۲۶۵۵ – ۹۰/۷/۲۵ عیناً چنین آمده است: «… شش‌دانگ یک قطعه زمین به پلاک ۲۶۹۸۴ فرعی از ۲۳۹۸ اصل مجزی شده از ۲۲۶ واقع در بخش ۱۰ تهران به مساحت سیزده مترمربع، به نام اوقاف استان تهران شمال غرب وقف آستانه مقدسه امامزاده (ح.) (ع) به ثبت رسیده است.»
ثانیاً: تعاقباً دادگاه جهت بررسی این مهم که پلاک مبحوث عنه و منتسب به خواهان در تصرفات خوانده قرار دارد یا خیر، نظر به فنی و تخصصی بودن موضوع پرونده، مبادرت به صدور قرار ارجاع امر به کارشناسی می‌نماید که با وصول نظریه مربوط ثبت شده به شماره ۹۲۱- ۹۱/۳/۲۲ آمده است که «با توجه به تثبیت مالکیت اوقاف (آستانه مقدس امامزاده (ح.) (ع)) نسبت به پلاک ۲۳۹۸/۲۶۹۸۴، خوانده این پرونده اقدام به تصرف پلاک ۲۳۹۸/۲۶۹۸۴ اصلی نموده و آن را با ملک خود به شماره ۲۳۹۸/۴۱۶۵ اقدام نموده است. اعیانی احداثی در این قسمت قدیمی‌ساز بوده و شامل دو طبقه زیرزمین و همکف می‌باشد که زیرزمین عملاً با زیرزمین ملک مجاور (پلاک ۲۳۹۸/۴۱۶۵) ترکیب گردیده و از مجموعه آن به‌صورت انبار مغازه خوانده استفاده می‌گردد. بنای احداثی در همکف نیز یک اتاق به مساحت داخلی حدود ۱۱ مترمربع با ارتفاع حدود ۴ متر و پوشش کف موزاییک می‌باشد. در ورودی این اتاق از داخلی مغازه احداثی در پلاک ۲۳۹۸/۴۱۶۵ می‌باشد.» به‌علاوه جمع اجور از ۹۰/۱۰/۱۳ الی تاریخ ثبت نظریه کارشناسی، جمعاً مبلغ ۱۳٫۲۵۰٫۰۰۰ ریال و سپس از تاریخ ۱۳/۱۰/۱۳۹۰ سالیانه هر مترمربع ۷۹۰۰۰ تومان تعیین و احتساب می‌گردد که نظریه مربوط مطابق مقررات به طرفین ابلاغ، لیکن ایراد و اعتراض متقن و مدللی که موجبات فسخ نظریه کارشناسی را ایجاب نماید، از طرفین تاکنون واصل و ایصال نگردیده. به‌علاوه به نظر می‌رسد نظریه یاد شده با اوضاع و احوال محقق و مسلم قضیه مطابقت داشته و نقصی متوجه آن نمی‌باشد. لذا با وصف مراتب فوق، ضمن رد مدافعات بلاوجه وکیل محترم خوانده، مستنداً به مواد ۳۰۸، ۳۱۱ و ۳۲۰ از قانون مدنی و ۵۱۹ از قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی، دادگاه ضمن محمول بر صحت تلقی نمودن دعوی خواهان، خوانده را علاوه بر خلع ید و قلع و قمع بنای احداثی موضوع پلاک ۲۳۹۸/۲۶۹۸۴ بخش ۱۰ تهران معطوف به نظریه کارشناسی، نام برده را به پرداخت اجرت‌المثل ایام تصرف از تاریخ ۱۳/۱۰/۸۹ الی تاریخ تنظیم نظریه کارشناسی جمعاً به مبلغ ۱۳٫۲۵۰٫۰۰۰ ریال و سپس از تاریخ ۱۳/۱۰/۹۰ الی اجرای حکم، سالیانه مترمربعی ۷۹٫۰۰۰ تومان در حق خواهان، به‌عنوان خواسته اصلی و سپس پرداخت حق‌الزحمه کارشناسی از باب تسبیب در حق خواهان، محکوم می‌نماید. رأی صادره حضوری و ظرف بیست روز قابل تجدیدنظر می‌باشد.
