پرسش: در صورت استنکاف مستأجر از تخلیه عین مستأجره و اظهار عجز مأمورین یا ضابطین دادگستری، دادگاه با چه تکلیفی مواجه است؟ یعنی مستأجر تحت چه عنوان باید تحت پیگرد قرار گیرد و عین مستأجر چگونه باید تخلیه گردد؟
اتفاق‌نظر
در صورت استنکاف مستأجر از تخلیه عین مستأجره و مقاومت در مقابل انجام دستور مقام قضائی موضوع، از مصادیق جرائم موضوع ماده ۶۰۷ قانون مجازات اسلامی محسوب می‌گردد ماده ۶۰۷ قانون مذکور مقرر می‌دارد: «هرگونه حمله یا مقاومتی که با علم و آگاهی نسبت به مأموران دولت در حین انجام‌وظیفه آنان به عمل آید، تمرد محسوب می‌شود و مجازات آن به شرح ذیل است:
- هرگاه متمرد به‌قصد تهدید، اسلحه خود را نشان دهد، حبس از شش ماه تا دو سال.
- هرگاه متمرد در حین اقدام دست به اسلحه برد، حبس از یک تا سه سال.
- در سایر موارد حبس از سه ماه تا یک سال.
تبصره: اگر متمرد در هنگام تمرد مرتکب جرم دیگری هم بشود به مجازات هر دو جرم محکوم خواهد شد.»
بنابراین، در صورت مقاومت مستأجر در مقابل مأمورین انتظامی و استنکاف از تخلیه عین مستأجره، تحت عنوان مقاومت در مقابل مأمورین دولت در حین انجام‌وظیفه قابل تعقیب خواهد بود و در خصوص شق دوم سؤال: نظر اکثر قضات بر این است که دستور تخلیه به هر طریق ممکن، باید انجام گردد و موجبی جهت توقیف و تأخیر وجود ندارد.
نظر کمیسیون نشست قضائی (۵)
در صورت استنکاف مستأجر از تخلیه عین مستأجره، با توجه به مقررات مواد ۴ الی ۸ آیین‌نامه اجرایی قانون روابط موجر و مستأجر و عمومات قانون اجرای احکام مدنی، دستور تخلیه به طریقی که امکان‌پذیر است باید اجرا شود. بدیهی است چنانچه استنکاف مستأجر در قبال تخلیه به‌صورت درگیری و مقاومت عملی با مأمورین انتظامی تظاهر پیدا نماید، از این حیث نیز موضوع قابل تعقیب خواهد بود.
