پرسش: آیا کمک دندان‌پزشکان تجربی مشمول قانون مالک و مستأجر سال ۵۶ هستند؟ آیا حق کسب و پیشه به آن‌ها تعلق می‌گیرد؟
نظر اکثریت
با توجه به اینکه به کمک دندان‌پزشکان تجربی اصولاً اجازه مطب و پذیرش بیمار داده نمی‌شود؛ بنابراین، محل کارش تابع رأی وحدت رویه شماره ۵۷۶- ۱۴/۷/۷۱ نیست و عرفاً محل کار و درآمد تلقی می‌شود. حق کسب و پیشه در واقع جبران زیان ناشی از تخلیه محل کار و فعالیت انتفاعی مستأجر و از بین رفتن موقعیت شغلی اوست که در طول سالیان متمادی بعضاً فراهم شده و به اعتبار حرفه و شغل آنان حق کسب و پیشه تعلق می‌گیرد.
نظر اقلیت
نظر به اینکه کار و اشتغال در شغل کمک دندان پزشکی به اعتبار شخصیت وی صورت می‌گیرد نه به اعتبار موقعیت محلی و مرغوبیت مکان که تخلیه آن موجب از بین رفتن شهرت شغلی و ضرورت تعلق حق کسب و پیشه و تجارت شود و توجهاً به ماده ۲ قانون تجارت که نوع شغل تجاری را معلوم کرده و شغل یاد شده از شمول آن خارج است؛ بنابراین، تخلیه محل کار کمک دندان‌پزشکان مشمول قانونی مالک و مستأجر سال ۵۶ نیست.
نظر کمیسیون نشست قضائی (۱) مدنی
چنانچه اجاره‌نامه تنظیمی بین موجر و مستأجر (دندان‌پزشک تجربی) قبل از تاریخ لازم‌الاجرا شدن قانون روابط موجر و مستأجر مصوب سال ۱۳۷۶، منعقد شده باشد، قانون روابط موجر و مستأجر مصوب سال ۱۳۵۶ بر روابط طرفین حاکم است. با عنایت به اینکه کمک دندان‌پزشکان تجربی اجازه طبابت و پذیرش بیمار را نداشته و حرفه‌ای دندان‌سازی از جمله مشاغل و حرف فنی و حاصل سال‌ها تجربه و کسب مهارت فنی بوده که در حدود ساختن دندان مصنوعی و سایر لوازم مربوط به آن دارای مجوز هستند؛ لذا رابطۀ استیجاری طرفین مشمول مقررات قانون روابط موجر و مستأجر مصوب سال ۱۳۵۶ بوده و در مواردی که مطابق قانون در هنگام تخلیه باید حق کسب و پیشه مورد لحوق حکم دادگاه قرار گیرد آنان استحقاق دریافت حق کسب و پیشه را خواهند داشت.
