صرف یکبار درگیری بین زوج و زوجه که منجر به آسیب جزئی زوجه شود، مصداق خوف از ضرر بدنی نیست و مانع از صدور حکم الزام به تمکین نمیشود.
در خصوص دادخواست تقدیمی خواهان آقای (ع.م.) فرزند (م.ر.) با وکالت آقای (ر.الف.) به طرفیت خوانده، خانم (م.الف.م.) فرزند (ع.الف.) به خواسته الزام خوانده به تمکین در انجام وظایف زندگی مشترک با توجه به اوراق و محتویات پرونده از جمله مفاد دادخواست تقدیمی تصویر مصدق سند نکاحنامه رسمی به شماره ۶۲۲۱ صادره از دفتر ازدواج شماره ۱۷۱ حوزه ثبتی تهران، وجود علقه زوجیت بین طرفین به سبب عقد نکاح دائم محرز میباشد و زوجه عدم تمکین از شوهرش را ایراد ضرب و شتم شوهرش نسبت به وی و عدم امنیت توجیه نموده است؛
لیکن برای اثبات ادعایش به دادنامه شماره ۴۶ مورخ ۳۰/۱/۱۳۹۱ موضوع پرونده کلاسه ۹۱/۱۶۲/۱۰۶۹ که زوج به اتهام ایراد ضرب عمدی بدنی نسبت به زوجه به پرداخت دیه محکوم گردید، با عنایت به اینکه زوجه جهت عدم تمکین خود، عذر موجه خود را اعلام داشته؛ لذا دادگاه دعوی خواهان را غیر وارد تشخیص و مستنداً به ماده ۱۱۱۵ از قانون مدنی، حکم به رد دعوی خواهان صادر و اعلام میگردد و به زوجه اجازه داده میشود تا رفع مظنه ضرر بدنی و جسمی مسکن علیحدهای اختیار نماید.
رأی صادره حضوری محسوب، ظرف مدت ۲۰ روز از تاریخ ابلاغ، قابل تجدیدنظر در محاکم تجدیدنظر استان تهران میباشد.
2 پاسخ
سلام میزان جراحت چقدر باید باشد که بتوان اقدام قانونی کرد؟
سلام در قانون مجازات اسلامی بابت هر نوع صدمه ای حتی ایجاد خراش در بدن شخصی دیگر، جرم انگاری شده است و می تواند سبب طرح شکایت کیفری شود. اینکه بابت ضرب و جرح انجام شده دیه تعلق بگیرد یا ارش بسته به نوع جراحت دارد و اینکه آیا از جراحت خون تراوش شده است یا خیر. بنابراین محل جراحت می بایست توسط کارشناسان پزشکی قانونی مورد بررسی قرار بگیرد.